Dla jednych to smak dzieciństwa, dla innych – weekendowa ekstrawagancja. Gofry. Te cudownie chrupiące, pachnące wanilią placki z kratką, która aż się prosi, by zapełnić ją nutellą, bitą śmietaną i kilogramem owoców. Ale uwaga – prawdziwe gofry to nie te gumowe wynalazki z budki nad morzem. Prawdziwe gofry to te, które chrupią niczym poranna serwetka w eleganckim hotelu. A jeśli ktoś wie, jak je zrobić – to na pewno Ania Starmach. Dziś odkrywamy przed Wami sekrety jej przepisu i pokazujemy krok po kroku, jak zrobić idealne gofry z przepisu Ani Starmach. Gotowi? Chwytajcie za mikser i rozgrzewajcie gofrownice!
Magia składników – czyli czego potrzebujesz
Zacznijmy od podstaw, bo bez dobrego fundamentu nawet najładniejszy zamek z piasku runie – a z goframi jest podobnie. Zanim przystąpisz do działania, upewnij się, że masz w kuchni:
- 2 szklanki mąki pszennej (tylko nie próbuj zastępować tego mąką z ciecierzycy – to nie jest przepis fit!)
- 2 jajka (najlepiej zadowolone, wiejskie, które widziały słońce)
- 1,5 szklanki mleka
- pół szklanki oleju roślinnego
- 2 łyżeczki proszku do pieczenia
- 2 łyżki cukru
- 1 łyżeczka cukru waniliowego (czyli to coś, co zamienia zwykłe ciasto w magiczne)
- szczypta soli (oczywiście chodzi o malutką szczyptę, a nie garść jak do soli drogowej)
Masz wszystko? Super! To czas włączyć swoją wewnętrzną Ani Starmach i zacząć czarowanie.
Mieszanie, miksowanie, magia!
Niech pierwszą rzeczą, jaką zrobisz, będzie oddzielenie białek od żółtek. Dlaczego? Bo ubite białka dodają naszym gofrom lekkości, jakiej nie powstydziłby się najdelikatniejszy suflet w Paryżu. Ubite białka? Odhaczone. Teraz żółtka mieszamy z mlekiem, olejem, cukrem oraz cukrem waniliowym. Stopniowo dodajemy suche składniki: mąkę, proszek do pieczenia i szczyptę soli. Kolejny krok: delikatnie wmieszaj ubite białka. Delikatnie to słowo-klucz. Traktuj tę masę jakby była jedwabną apaszką – żadnych agresywnych ruchów!
Gofrownica – główna bohaterka
Bez niej nasze zabiegi są jak taniec bez muzyki. Dobra gofrownica to podstawa. Jeśli masz taki model z lat 90., który przypala wszystko tak samo jak Twoja pierwsza miłość, to czas na inwestycję. Rozgrzej ją porządnie – nie zaczynaj wcześniej, bo będą się ciągnąć jak ser w tostach z podstawówki. Gdy uznasz, że temperatura osiągnęła poziom “pieczemy”, natłuść ją lekko (serio, tylko trochę – nie zamieniamy jej w frytkownicę!).
Wlej porcję ciasta i zamknij. W tym momencie można usiąść i zafundować sobie małą medytację, wpatrując się w ciche syczenie i unoszącą się parę. Ale – uwaga: nie otwieraj zbyt wcześnie! To jak zaglądanie do piekarnika przed końcem pieczenia muffinek. Patience is a virtue – zwłaszcza w kuchni.
Trik Ani Starmach – sekret chrupkości
Gofry Ania Starmach zna lepiej niż własną torebkę. Jej sekret? Po upieczeniu nie wrzucamy gofrów jeden na drugi jak skarpetek po praniu. Układamy je na kratce – takiej do studzenia ciast. Dzięki temu para wodna ma gdzie uciekać, a gofry pozostaną chrupiące do ostatniego kęsa. Bonusowy trik: nie bój się dodać do ciasta odrobiny skrobi ziemniaczanej – pomoże zyskać niezapomnianą teksturę godną prestiżowej belgijskiej knajpki.
Serwowanie – tu zaczyna się zabawa
Gdy już nasze gofry są gotowe, czas na ich wystylizowanie. Tu nie ma granic: bita śmietana, owoce leśne, syrop klonowy, lody waniliowe czy klasyk nad klasyki: dżem truskawkowy i cukier puder. Ale pamiętaj – nawet najpiękniej udekorowany gofr nie obroni się smakiem, jeśli nie został dobrze przygotowany. Na szczęście, z przepisem Ani Starmach, jesteś na drodze do kulinarnego triumfu.
Gofry Ania Starmach to nie tylko przepis – to manifest gofrowego życia. To śniadanie, które można celebrować nawet w środku tygodnia, jeśli tylko odłożysz budzik o 15 minut wcześniej. To deser, który nie potrzebuje wymówki. A najważniejsze – to przepis, który zawsze działa i zawsze smakuje. Niezależnie od tego, czy robisz je dla siebie, dla gości, czy dla sąsiadki, która przypadkiem zajrzała, “czy nie masz może cukru”.
Przeczytaj więcej na: https://magazynkobiecy.pl/gofry-wedlug-ani-starmach-przepis-na-idealne-sniadanie-z-chrupiaca-skorka/.